เรื่องราวของผม

 friends เพื่อนมีหลายคน ตอนเราจน"ยืมตังค์หน่อยดิ"                            ครั้งที่เพื่อนๆสามัคคีที่สุด   ผมรักเพื่อนๆของผมที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของผมทั้งหมด ถ้าผมจากลาเข้ามหาลัยแล้ว ผมจะต้องคิดถึงเพื่อนในมัธยมของผมมากแน่ๆ ผมรักเพื่อนๆของผมมากถ้าเพื่อนของผมมายืมเงิน ผมก็คงไม่ให้เพราะมันคงไม่คืนผมหลังจากจบมัธยมไป แต่ถ้าเจอกันอีกจะพาไปเที่ยวนะ UmU つづく

         RITTIYAWANNALAI SCHOOL ฤทธิยะวรรณาลัย ที่ที่ทำให้เราพบกัน      ผมเป็นนักเรียนรร.ฤว.ตั้งแต่ประถมศึกษาปีที่ 1 ด้วยที่พี่สาวของผมเข้ารร.มาก่อน พ่อแม่เลยพาผมมาสอบที่รร.นี้หลังจากจบอนุบาล 3 เรียนจนมาถึงมัธยมศึกษาก็ยังไม่อยากย้ายไปไหนไกล แต่ตอนนี้ก็จำอะไรไม่ได้มาก จำได้แต่เหตุการณ์ที่ผมได้สนุกไปกับเพื่อนๆ ผมจำเพื่อนของผมเวลายิ้มได้แม่นเลย แต่ก็อธิบายเป็นลักษณะออกมาไม่ได้หรอก แต่ภาพมันอยู่ในหัวผมนี่แหละ กินเลี้ยงส่งเพื่อนเข้าโรงเรียนเตรียมทหาร    ภาพที่ถ่ายเก็บไว้ก็มีไม่ครบทุกช่วงเวลา แต่ก็พยายามถ่ายรูปหรือคลิปไว้บ้าง ไฟล์เก่าๆก็หาไม่ค่อยเจอแล้ว                      ช่วงที่เรียนในโรงเรียนนี้ก็มัธยมต้นและปลาย ทั้งหมดก็ 6 ปีเต็มเป็นหกปีที่สนุกมาก เดี๋ยวก็เข้ามหาลัยอย่าลืมมาเจอกันบ้างก็ จะดีมากเลย ขอบคุณคุณครูและเพื่อนทุกคนที่ได้เจอกัน คุยบ้าง มองหน้าแล้วเดินผ่านกันบ้าง ผมก็เป็นคนชอบอยู่เงียบๆ ถ้าทำให้อารมณ์มันกร่อยเวลาผมไม่พูดก็ขออาภัยนะครับ อิอิ RITTIYAWANNALAI SCHOOL โรงเรียนฤ...